Światowa obsesja na punkcie klimatu może doprowadzić nas do bankructwa. Do takiego wniosku doszliśmy wiele lat temu, obserwując z przerażeniem gotowość Zachodu do trwonienia bogactwa i podejmowania prób naprawy globalnego ocieplenia.
Paryskie porozumienie klimatyczne z 2015 roku było punktem zwrotnym. Obecnie osłabia ono bezpieczeństwo narodowe, obciąża podatników i obniża konkurencyjność. Gwarantuje również, że dziesiątki bilionów zostaną pożyczone i wydane na nieregularne, nieefektywne i kosztowne technologie, które mogą zniszczyć naszą gospodarkę.
Nie zawsze tak było. Pięćdziesiąt lat temu, gdy rząd zaciągał skromniejsze pożyczki, by inwestować w cele publiczne, Amerykanie widzieli realne zyski. W latach 1963-1973 dług publiczny USA wzrósł w ujęciu rocznym o 4,2%. Nominalny PKB wzrósł o 8,4%. Na każdy 1 USD wzrostu długu, PKB wzrósł o 3,80 USD netto. Całkiem nieźle.
W ciągu następnej dekady wydatki przyspieszyły. Stosunek zadłużenia Ameryki do PKB nadal rósł z powodu recesji i zwiększonych wydatków na programy socjalne i wojsko. W międzyczasie korzyści netto z nowego długu spadły do 1,30 USD.
W ciągu następnych 20 lat – w wyniku połączenia malejących zwrotów, dywidendy pokojowej, boomu dot-com i bodźców stymulacyjnych po 11 września – korzyści netto z zadłużenia spadły do zera, a następnie wzrosły do 0,90 USD. Nieźle.
Kryzys finansowy uderzył w latach 2008/09. W jego następstwie zdrowy rozsądek ustąpił miejsca nadmiarowi – a ostatecznie lekkomyślności – gdy politycy zaangażowali się w ogromne wydatki napędzane długiem, rzekomo w celu wsparcia gospodarki.
Być może, ale politycy wykorzystali również kryzys do wyrzucenia pieniędzy podatników na rzekomo “gotowe do realizacji” projekty, preferowane programy społeczne, opiekę zdrowotną i, tak, wzrost oceanów.
Zadłużanie budżetu przez polityków
W ten sposób w ciągu pięciu lat do długu publicznego dodano kolejne 10 bilionów dolarów – nawet jeśli produkcja gospodarcza wzrosła o mniej niż 6 bilionów dolarów. Zaczął się spadek. Zadłużenie szybko wzrosło do 101,6% PKB, a korzyści netto z zadłużenia spadły. Każdy 1,00 USD nowego długu odpowiadał teraz ujemnej korzyści netto w wysokości 0,50 USD. Niedobrze.
Zwroty z rosnącego długu publicznego pozostają ujemne od 2008 r. – to dobra wiadomość, biorąc pod uwagę, że duże wydatki są obecnie zakorzenione w DNA polityków. Po wybuchu pandemii Covid otworzyły się fundusze ratunkowe, bodźce stymulacyjne, dotacje ekologiczne i inne.
Dług do PKB wynosi obecnie 122,2%, ponieważ politycy rozszerzają złą politykę. Zbyt wiele z nich jest napędzanych histerią związaną ze zmianami klimatu i złudzeniem zerowego netto.
Według niektórych szacunków ustawa o redukcji inflacji – wypchana zieloną wieprzowiną – spowoduje wzrost długu publicznego o 1 bilion dolarów do 2032 roku. Ustawa infrastrukturalna to kolejne 1 bilion dolarów długu.
Tymczasem wymuszone przyjęcie i dostosowanie wszystkiego, od pojazdów elektrycznych po akumulatory na skalę użytkową i niskoemisyjne rolnictwo, oznacza, że rzeczywiste koszty dla gospodarki będą znacznie wyższe. Nie mogło to nastąpić w gorszym momencie.
Najważniejsze jest to, że Amerykanie powinni się martwić. Amerykanie poświęcają swoją przyszłość, wydając ogromne sumy na wątpliwe i nieosiągalne cele polityczne. Co gorsza, przywódcy USA wydają się być tego wszystkiego nieświadomi.
Szefowa Europejskiego Banku Centralnego Christine Lagarde wykorzystuje obecnie zmiany klimatyczne jako pretekst do wprowadzenia zakazu gotówki. Ci ludzie chcą, aby CBDC kontrolowało każdy aspekt twojego życia.
Sprzeciwiaj się za wszelką cenę.
Ciekawe jak wyglądają zwroty z inwestycji publicznych w Polsce? W latach PRL towarzysz Edward Gierek zadłużał Polskę w bankach zachodnich, jednak część z tych pieniędzy była przeznaczona na budowę zakładów przemysłowych.
W “demokratycznej” Polsce te zakłady zostały sprzedane przez polityków za ułamek wartości lub zlikwidowane.