Miedź jest pierwiastkiem chemicznym o symbolu Cu (z łaciny: cuprum) i liczbie atomowej 29. Jest to miękki, plastyczny i ciągliwy metal o bardzo wysokiej przewodności cieplnej i elektrycznej. Świeżo odsłonięta powierzchnia czystej miedzi ma różowo-pomarańczowy kolor. Miedź jest używana jako przewodnik ciepła i elektryczności, jako materiał budowlany oraz jako składnik różnych stopów metali, takich jak srebro szterlingowe używane w biżuterii, miedzionikiel używany do produkcji sprzętu morskiego i monet oraz konstantan używany w tensometrach i termoparach do pomiaru temperatury.
1,5% globalnej podaży miedzi służy do włączników światła, a świat z uwagą obserwuje tę przestrzeń. Wszystko wokół nas zawiera miedź lub jest od niej zależne, aby przetrwać.
Miedź jest jednym z niewielu metali, które mogą występować w przyrodzie w bezpośrednio użytecznej formie metalicznej (metale rodzime). Doprowadziło to do bardzo wczesnego wykorzystania przez człowieka w kilku regionach, od ok. 8000 r. p.n.e.. Tysiące lat później był to pierwszy metal, który został wytopiony z rud siarczkowych, około 5000 lat p.n.e.; pierwszy metal, który został odlany w formie, około 4000 lat p.n.e.; i pierwszy metal, który został celowo stopiony z innym metalem, cyną, w celu stworzenia brązu, około 3500 lat p.n.e.[6].
W czasach rzymskich miedź była wydobywana głównie na Cyprze, skąd pochodzi nazwa metalu, od aes cyprium (metal Cypru), później przekształcona w cuprum (łac.). Coper (staroangielski) i miedź wywodzą się z tego, późniejsza pisownia została po raz pierwszy użyta około 1530 r.[7].
Powszechnie spotykanymi związkami są sole miedzi(II), które często nadają niebieskie lub zielone kolory takim minerałom jak azuryt, malachit i turkus, i były szeroko i historycznie stosowane jako pigmenty.
Miedź stosowana w budynkach, zwykle do pokryć dachowych, utlenia się, tworząc zieloną patynę związków zwanych verdigris. Miedź jest czasami używana w sztuce dekoracyjnej, zarówno w postaci metalu elementarnego, jak i w związkach jako pigmenty. Związki miedzi są stosowane jako środki bakteriostatyczne, fungicydy i środki do konserwacji drewna.
Miedź jest niezbędna dla wszystkich żywych organizmów jako śladowy minerał dietetyczny, ponieważ jest kluczowym składnikiem kompleksu enzymów oddechowych oksydazy cytochromu c. U mięczaków i skorupiaków miedź jest składnikiem pigmentu krwi hemocyjaniny, zastąpionego przez hemoglobinę złożoną z żelaza u ryb i innych kręgowców. U ludzi miedź znajduje się głównie w wątrobie, mięśniach i kościach[8]. Ciało dorosłego człowieka zawiera od 1,4 do 2,1 mg miedzi na kilogram masy ciała